Διδάσκοντας λογοτεχνία σαν… παιχνίδι, Φωτεινή Νεστορίδου

αποσπάσματα

 
«Οι προκλήσεις πολλές αλλά το δυσκολότερο ήταν να πείσω τους μαθητές μου ότι η Λογοτεχνία είναι τόσο ωραία που θα θέλουν να διαβάσουν για ευχαρίστηση ενώ ταυτόχρονα στο σχολείο παρουσιάζεται σαν μάθημα και μάλιστα με αυστηρή ύλη και συγκεκριμένη εξέταση».

 [...]

«Εφαρμόζοντας το υλικό για τρία συνεχόμενα χρόνια σε διαφορετικούς βέβαια μαθητές παρατήρησα μια τακτικότητα στις αντιδράσεις τους. Καταρχήν, με την έναρξη κάθε φορά της χρονιάς φρόντιζα να ενημερώσω τους μαθητές μου για το τι και πώς πρόκειται να κάνουμε το μάθημα της λογοτεχνίας. Αυτή την αρχή την ακολουθώ πάντα στην έναρξη της σχολικής χρονιάς θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να κάνω του μαθητές μου συμμέτοχους (όχι στο έγκλημα… αλλά) στη μαθησιακή διαδικασία. Έτσι, και στην εφαρμογή του προγράμματος ξεκινούσα εξηγώντας στους μαθητές το τι θα κάνουμε και πώς θα το κάνουμε. Αρχικά τους έλεγα ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε το βιβλίο! Έτσι, κέρδιζα όχι μόνο τον ενθουσιασμό αλλά και τη συμπάθειά τους. Πραγματικά, το σχολείο κατάφερε να κάνει αυτό το μαγικό. Έκανε τα βιβλία, αντιπαθητικό αντικείμενο για τους μαθητές ακόμα και στη μετασχολική τους ζωή!»

 [...]

«Ιδιαιτέρως επιτυχής κρίνεται και η καινοτομία της ολοκλήρωσης των εργασιών μέσα στην τάξη και η μη ανάθεση εργασιών στο σπίτι. Η επιλογή αυτή κρίνεται παιδαγωγικά επιβεβλημένη λόγω των ποικίλων αντικειμενικών, κοινωνικών και πολιτισμικών συνθηκών που επικρατούν στο σπίτι κάθε μαθητή και την αδυναμία του εκπαιδευτικού να τα ελέγξει εξασφαλίζοντας τις κατάλληλες συνθήκες για όλους. Επιπλέον, η εργασία στην τάξη εξασφαλίζει τη διαρκή υποστήριξη του εκπαιδευτικού και την άμεση καθοδήγηση στα προβλήματα που προκύπτουν, αν και οι ίδιοι οι μαθητές, όταν η δραστηριότητα, συνήθως δημιουργικού χαρακτήρα, τους ενέπνεε, ζητούσαν να συνεχίσουν στο σπίτι. Το κυριότερο όμως ήταν ότι τα παιδιά ευχαριστήθηκαν να κάνουν λογοτεχνία».

 

...

Σενάριο Φωτεινής Νεστορίδου, Η σχολική ζωή μέσα από τα κόμικς (Α' Γυμνασίου)