Το να ταξιδεύεις με την ελπίδα είναι καλύτερο από το να πιάνεις λιμάνια…, Ελένη Χατζή

αποσπάσματα

 «Εμείς, προχωρούσαμε με το σκεπτικό ότι αυτές οι δραστηριότητες κάνουν ενιαία την ενδοσχολική με την εξωσχολική ζωή και την επιστημονική με τη βιωματική γνώση, γεγονός που προσδίδει νόημα και σπουδαιότητα στη σχολική γνώση, οικοδομούν τις προϋποθέσεις αυτομάθησης και αναβαθμίζουν την επικοινωνία δασκά-λου-μαθητή. Όλες οι δραστηριότητες έλαβαν χώρα μέσα στην τάξη, την οποία οι μαθητές φρόντιζαν να διαμορφώνουν για την εργασία σε ομάδες, προσέχοντας να μην ενοχλήσουν τους άλλους συμμαθητές τους και επίσης να μην χαθεί πολύτιμος διδακτικός χρόνος. Η δημιουργικότητα, η φαντασία, ο συναισθηματιμός, η ευαισθησία, η αντίληψη, η καλλιτεχνική διάθεση εν δράσει! Άλλοι διδάσκοντες στο σχολείο έβλεπαν με σκεπτικισμό το όλο εγχείρημα και με ειρωνεία σχολίαζαν πόσο αυτά όλα είναι λογοτεχνία ή πώς θα βγει η ύλη και πώς θα γράψουν εξετάσεις τα παιδιά. Δεν μας αποθάρρυναν οι διαφωνούντες και οι σκεπτικιστές, ολοκληρώσαμε τη χρονιά με ικανοποίηση και με επιτυχία, καθώς οι μαθητές «πέρασαν» στην επόμενη τάξη, εντυπωσιάζοντας τους πάντες και καταξιώνοντας το καινούριο πρόγραμμα».

«Κλείνοντας την ενότητα προτείνω −και γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό− να φτιάξουμε ένα λεύκωμα της τάξης, όπου θα γράψουν όλοι κάποιες σκέψεις τους για τη χρονιά που πέρασε ή θα ζωγραφίσουν κάτι σχετικό ή και τα δύο. Πολλά υπέροχα πράγματα γράφτηκαν σ’ αυτό το λεύκωμα (τα παιδιά εξέφρασαν με όλους τους τρόπους την αγάπη τους στο μάθημα της λογοτεχνίας και την επιδοκιμασία τους για τις νέες μεθόδους), που με συγκινεί ακόμα, αλλά με εντυπωσίασε μια φράση του Οζάν, του μαθητή που δεν συμμετείχε σε ομάδα με άλλα παιδιά την προηγούμενη χρονιά: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!»

 [...]

«Ένα μικρό ταξίδι κάναμε τελικά μέχρι τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κομοτηνής, όπου οι μαθητές πήγαιναν για πρώτη φορά. Περιηγηθήκαμε στους διαδρόμους και τα ράφια με τα βιβλία, τα παιδιά έβλεπαν και ψηλάφιζαν όσα βιβλία τους τραβούσαν την προσοχή, τα φυλλομετρούσαν και κοίταζαν τις εικόνες με διασκεδαστική περιέργεια και ερευνητικά μάτια. Διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχουν βιβλία στην τουρκική γλώσσα και το έθεσαν στη διευθύντρια της βιβλιοθήκης, η οποία υποσχέθηκε να δει τι μπορεί να κάνει. Οι ομάδες στη συνέχεια συναγωνίστηκαν σε ένα κουίζ ερωτήσεων σχετικά με βιβλία, ήρωες και συγγραφείς με έπαθλο μικρά λεξικά. Με τι χαρά τα πήραν και φωτογραφήθηκαν μ’ αυτά! Κανένας όμως δεν έφυγε παραπονεμένος, η έκπληξη ήταν ότι όλοι μπορούσαν να πάρουν ένα βιβλίο που τους άρεσε κι έτσι φύγαμε κρατώντας όλοι βιβλία στα χέρια και έχοντας επίσης κάρτα δανεισμού. Καλλιεργώντας τη φιλαναγνωσία στους μαθητές, από αναγνώστες της ιστορίας των άλλων τους κάνουμε αναγνώστες και γνώστες του εαυτού τους ενώ προάγουμε την πολιτισμική-διαπολιτισμική και κοινωνική τους ωρίμανση».

....

Σενάριο Ελένης Χατζή, Πορτρέτα μαθητών χτες και σήμερα (Γ' Γυμνασίου)